martes, 1 de julio de 2008

María Xosé Caride, co Cártel do Rodaballo

A principios deste mes de Xuño, o Consellerio de Medio Ambiente, Pachi Vázquez, dou luz verde á tramitación do Plan Sectorial da Acuicultura de Galicia (PSAG) no que respecta ás competencias do departamento que dirixe, mediante un curioso procedemento. En lugar de revisar en profundidade as moitas eivas do Plan, demora de xeito sibilino ata a fase de tramitación de cada un dos proxectos un estudio ambiental detallado. Daquela, tratará caso por caso e a ben seguro coa desinteresada colaboración de cada unha das empresas, as condicións das instalacións, burlando así na letra e na forma as Directivas europeas en materia de protección Medioambiental.
Agora tócalle turno á Sra.Conselleira de Política Territorial, dona María Xosé Caride, que o pasado día 27 de Xuño, presentou a bombo e platillo as directrices para a ordeación do territorio, entre a que destaca o tan esperado Plan de Ordenación do Litoral de Galicia, salientando que a ‘o litoral galego é unha singularidade que hai que preservar; así se deduce das Directrices de Ordeación do Territorio, que pretenden un desenrolo equilibrado entre os seus valores paisaxísticos, ecolóxicos, urbanos e económicos’. Para a continuación engadir, en referencia ao PSAG: ‘as novas plantas de acuicultura sólo se poderán emprazar en solos de titularidade pública, explotados en réxime de concesión’. É máis que evidente para os que coñecemos a nosa costa que non existen grandes superficies cuxo titular sexa a administración pública e que cumpran os requisitos esixidos polas empresas de acuicultura industrial para a instalación das súa factorías. Sin embargo, a Sra. Caride non explica á cidadanía que non coñece detalladamente a realidade do litoral, cómo pretende dispor de tamaña superficie, nada máis e nada menos que 3,5 millóns de metros cadrados, se administración non é a súa titular. Evidentemente, nós si que o sabemos: expropiando forzosamente aos seus lexítimos propietarios. As abxectas intencións de Caride, en connivencia coas empresas son varias:

En primeiro lugar evitar a crítica pola privatización encuberta do litoral, do que os políticos arrenegan en público e executan en privado, posto que según ela o chan será público. Claro que se porá a disposición das empresas que, se algún día rematan co seu negocio, poderán pechar as fábricas e deixarán o custo de recuperación da contorna a costa dos presupostos públicos.

Evítanlle ás empresa os enormes custos e posibles riscos de obter os terreos. Por exemplo, se a administración expropia forzosamente e con posterioridade un xuíz declara ilegal o procedemento, será a propia Xunta – ou o que é o mesmo, todos nós – os que teñamos que asumir o custo das indemnizacións. É dicir,
as compañías non teñen nada que perder porque nada arriscan e teñen moito a ganar.

Abolición do libre mercado. Con tando ardor que defenden as empresas o libre mercado, botan man da Xunta cando precisan o que non son quen de conquerir por elas mesmas mediante a negociación. De feito, Isidro de la Cal, tentou mercar Laxe Brava, pero ante a resistencia dos veciños, acudeu á Consellería de Pesca para que usurpase as propiedades dos cidadáns.

Fálase de concesión pública que se adxudicará en concurso aberto. Minte a Sra. Conselleira pois cónstanos que as empresas seleccionaron cadansúas ubicacións para as súas fábricas, esixíndolle á Xunta de Galicia que acometese as expropiacións e os preparando os proxectos que xa están listos para botar a andar. É este Cártel do Rodaballo quen decide donde e cómo se instala cadaquén e reparte a costa en función do seu interés, pervertindo así a libre concurrencia, lesionado os dereitos do resto dos cidadáns e
manipulando como un pelele ao governo de Touriño.

Resulta inmoral que se lles ofrezca estas facilidades a unhas empresas que xeneran un número tan reducido de postos de traballo de pésima calidade, como así o demostra a conflictividade laboral nalgunhas destas plantas, e ademáis se lles vaian a conceder 390 millóns de euros en subvencións públicas.

O que propugna Dña. María Xosé Caride con este Plan é nin máis nin menos que a abolición da propiedade privada en Galicia – sempre que non sexa a súa, claro está – e a confiscación de todos aqueles bens que estime oportuno sen máis límites que compracer a avaricia das multinacionáis acuícolas. Que para iso teña que facer uso da Lei de Expropiación Forzosa de 1954 (LEI FRANQUISTA que segue en vigor dende hai máis de 50 anos con pequenas modificacións no seu articulado) que agora utilizan os “progres” para expoliar aos mesmos que se expoliaba no 54 para darllo en bandexa de prata ás multinacionais do peixe plano (xa sabedes as defensoras a ultranza do libre mercado que non teñen rubor en valerse dunha lei do ano 54 para apagar os seus degaros de cartos) .

Dona María Xosé Caride despois de avalar xunto co Goberno ao que pertence un Plan como o acuícola non imos gastar un segundo en tentar que entre vostede en razón, sería tempo perdido.
Esta nota vai dirixida á xente do común para que se entere de cal é o chan público de que falan os membros do Goberno da Xunta. ¿Non vos recorda a situación ao tempo no que no país se construían encoros?. Para o Plan acuícola aplícase a mesma Lei. Aviso para demócratas: Lei de Expropiación Forzosa de 1954.

1 comentario:

eÑe dijo...

O Goberno bipartito está a ser toda unha estafa. Toda unha decepción. Tanto os socialistas como os nacionalistas deixaron ben claro que non están dispostos a recapacitar e rectificar na súa postura respecto do plan acuícola.

E que non veñan os do BNG dicindo que eles aproban as cousas a regañadentes… señores antes no Parlamento cando tivo lugar o debate da iniciativa do deputado Balseiro para cargarse a piscifactoria que nos queren montar, e hoxe no Consello da Xunta, está moi claro en que lado se situaron: Lonxe duns pobos que loitamos pola supervivencia, polo respecto ao noso territorio, ao noso patrimonio medioambiental. Sepultados baixo centos e centos de quilos de formigón.

Ese é o verdadeiro Goberno do cambio… do cambio a peor .